Należy zagwarantować poszanowanie życia prywatnego osób w  kontekście gromadzenia, rejestrowania, przekazywania i przechowywania danych osobowych wykorzystywanych dla potrzeb ubezpieczenia społecznego. Gromadzenie i rejestrowanie danych wrażliwych nie powinno mieć miejsca inaczej, jak tylko w przypadkach przewidzianych przez prawo krajowe. Instytucje powinny przede wszystkim uzyskiwać dane osobowe bezpośrednio od osoby, której dane dotyczą. Tylko w wyjątkowych przypadkach mogą sięgać do innych źródeł, ale po uprzednim poinformowaniu osoby zainteresowanej i  uzyskaniu od niej wyraźnej zgody, zgodnie z gwarancjami przewidzianymi przez prawo krajowe. Każda instytucja ubezpieczeń społecznych powinna sporządzić listę zawierającą kategorie zbieranych i przechowywanych danych, kategorię osób objętych tymi danymi, a  także cel przetwarzania danych. Dane osobowe uzyskane przez instytucje ubezpieczeń społecznych w celu wypełnienia określonego zadania, mogą być wykorzystywane dla innych celów związanych z ubezpieczeniem, należących do kompetencji tej instytucji. W stopniu koniecznym do wypełnienia zadań, powinna być dopuszczalna wymiana danych osobowych pomiędzy instytucjami ubezpieczeń społecznych. Wprowadzeniu i wykorzystywaniu numeru ubezpieczenia społecznego konkretnej osoby, powinny towarzyszyć odpowiednie gwarancje przewidziane przez prawo krajowe. Z zastrzeżeniem przepisów prawa krajowego dotyczących danych medycznych, bądź badań naukowych i danych statystycznych, prawo osoby zainteresowanej do uzyskania i poprawienia dotyczących jej danych, nie powinno być przedmiotem ograniczeń, przynajmniej na ile nie jest to konieczne dla represjonowania oszustw lub nadużyć związanych z systemem ubezpieczenia społecznego, bądź dla ochrony praw i wolności innych osób. Czas przechowywania danych powinien być ustalany w zależności od konkretnej kategorii świadczeń z uwzględnieniem szczególnych cech danego świadczenia, danych, które są konieczne dla ustalenia innego typu świadczeń, jak również drażliwego charakteru danych osobowych, których dotyczą. Jedynie w ramach badań historycznych, naukowych czy statystycznych pożądane jest zachowanie danych osobowych nie wykorzystywanych już dla potrzeb ubezpieczenia, ale dopiero po uprzedniej anonimizacji. Przekazywanie danych za granicę osobowych pomiędzy instytucjami ubezpieczeń społecznych powinno być dozwolone w stopniu koniecznym do wypełnienia ich zadań, zgodnie z międzynarodowymi dokumentami prawnymi z dziedziny ubezpieczeń społecznych.