Czy numer lokalu mieszkalnego może zostać uznany za dane osobowe w rozumieniu ustawy o ochronie danych osobowych?
Podmiot udostępniający: | Zespół Rzecznika Prasowego Biura GIODO | |
Wytworzył informację: | Małgorzata Kałużyńska-Jasak | 2009-11-13 |
Wprowadził‚ informację: | Rafał Kreusch | 2009-11-16 13:18:35 |
Ostatnio modyfikował: | Rafał Kreusch | 2013-11-28 12:56:59 |
Tak, o ile na jego podstawie będzie można określić tożsamość właściciela lokalu mieszkalnego.
Uzasadnienie
Zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1979 r. o ochronie danych osobowych, za dane osobowe uważa się wszelkie informacje dotyczące zidentyfikowanej lub możliwej do zidentyfikowania osoby fizycznej. Ustęp 2 tego przepisu stanowi, że „osobą możliwą do zidentyfikowania jest osoba, której tożsamość można określić bezpośrednio lub pośrednio, w szczególności przez powołanie się na jej numer identyfikacyjny albo jeden lub kilka specyficznych czynników określających jej cechy fizyczne, fizjologiczne, umysłowe, ekonomiczne, kulturowe lub społeczne”.
Niemniej za dane osobowe nie uznaje się informacji, na podstawie których można byłoby co prawda ustalić czyjąś tożsamość, lecz wymagałoby to nadmiernych kosztów, czasu i działań.
Biorąc pod uwagę powyższe wyjaśnienia, numer lokalu w określonych sytuacjach może stanowić dane osobowe, gdyż pośrednio na tej podstawie można określić tożsamość właściciela lokalu. Przykładowo, jeśli numer lokalu wraz z kwotą zaległości czynszowych wywieszony zostanie na klatce schodowej budynku, wówczas każdy z jego mieszkańców na podstawie tych informacji będzie mógł ustalić tożsamość właściciela lokalu. Zatem w takim przypadku numer lokalu należy uznać za dane osobowe.
Za dane osobowe nie można natomiast uznać informacji określającej ogólną sumę zaległości czynszowych danego budynku bez wskazywania numerów lokali mieszkalnych. W takim bowiem przypadku identyfikacja konkretnej osoby nie jest możliwa.